ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΥΡΩΠΗ... ΑΠΟΕΛ;

Δεν θα γράψω πανηγυρικούς ύμνους για την μεγάλη νίκη – πρόκριση του ΑΠΟΕΛ. Άλλωστε αυτό μπορούν να το κάνουν καλύτερα οι συνάδερφοι του αθλητικού τομέα, που ζουν επαγγελματικά μια τελειότητα. Παρακολουθώντας όμως την μεγάλη τετράωρη μάχη του Αθλητικού Ποδοσφαιρικού Ομίλου Ελλήνων Λευκωσίας έκανα πολλούς συνειρμούς που ίσως πρέπει να μας δείξουν πως θα πρέπει ν` αλλάξουμε τον τρόπο σκέψη μας σε πολλά θέματα.

Όλη η Κύπρος και η Ελλάδα πανηγυρίζει την μεγάλη πρόκριση μιας ομάδας, μιας 11άδας που είχε μόλις έναν Κύπριο, 2 Ελλαδίτες και 8 αλλοδαπούς. Ουσιαστικά γιορτάζουμε για το «σύμβολο» για την «σημαία» για το όνομα που έχουμε στην καρδιά μας «ΑΠΟΕΛ»

 Δεν μας ενδιαφέρει εάν αυτός που μας έδωσε την χαρά λέγετε Αίλτον, Μοραίς, Σολάρι. Μας ενδιαφέρει που αυτοί σήμερα είναι ο ΑΠΟΕΛ. Και τώρα πάμε να κάνουμε την προέκταση του θέματος: Η Ευρώπη ακόμη δεν έχει καταφέρει να είναι ΑΠΟΕΛ. Οι ηγέτες των 27 χωρών που συμμετέχουν στην ομάδα «ΕΥΡΩΠΗ» δεν έχουν καταφέρει να πετύχουν κοινωνικές και οικονομικές νίκες  Δεν έχουν καταφέρει να βγάλουν από μέσα τους το ατομικό συμφέρον και να σκεφτούν το ομαδικό. Δεν έχουν καταφέρει να παίξουν το σωστό «πολιτικό» ποδόσφαιρο που θα φέρει τις μεγάλες επιτυχίες τις οποίες θα γιορτάσουν οι Ευρωπαίοι «φίλαθλοι»   

Στην Ευρώπη του σήμερα λείπει τελικά ο προπονητής. Οι 27 παίκτες παίζουν μόνοι τους με τους καλούς να βάζουν στην άκρη του μέτριους. Όπως όταν ήμασταν μικροί στις αλάνες και παίζαμε μόνοι μας, βάζαμε πάντα στο περιθώριο αυτούς που νομίζαμε ότι δεν ήταν καλοί.

Αλλά και στην Κύπρο, μας λείπει ο «προπονητής» που θα οδηγήσει την χώρα στις νίκες. Βέβαια στην περίπτωσή μας ίσως να λείπουν και οι απαραίτητοι παίκτες για να μπορέσει και πάλι η Κύπρος να μπει στον δρόμο της ανάπτυξης. Σε αυτές τις περιπτώσεις τι κάνουμε; Παίκτες μπορούμε να φέρουμε και από το «εξωτερικό» Αν είναι να είναι «παιχταράδες» και να βοηθήσουν με την τεχνογνωσία τους. Όσο για «προπονητή – Πρόεδρο»… θέλουμε κάποιον που να πιάνει πέναλτι.. υπάρχει;